Anavatanı Malaya yarım adası olup, kokusunun biraz pırasaya benzemesine rağmen, dünyanın en lezzetli meyvesi olarak nitelendirildiğinden, uzak doğu sıcak ülkelerinde de çok geçerlidir. Meyvenin ağacı oldukça yüksek boylu ve genç dal kabuklarının üstleri kadife gibi yumuşaktır. Yaprakları düz ve üstleri hafifçe tüylü olup çok bölümlüdür. Meyveleri yumurta şeklinde, dış kabukları yeşil ve üstleri ise, uçları sivri konik dikenlerle örtülüdür. Beş göze bölünmüş olan bu meyvelerin her bir gözünde ayrıca 3-5 tohumu vardır. Meyvenin eti (kabukla tohumların arasındaki kısım) çok kokulu, beyaz veyahut sütlü kahve renginde ve yumuşaktır. Tohumları, krem rengindeki kabuklarının içinde bir embriyo ve iki cotyledon’dan ibaret olup, badem gibi kavrulmak suretiyle tüketilir. Yalnız yağışlı tropik ülkelerin bir ürünü olan Durian’ın meyvesi ne kurutmaya, ne de konserve üretimine elverişli olmadığından, yalnız taze olarak tüketilir.
En iyi yetiştiği dere ovalarındaki alluvial arazide, ağacın yüksekliği 33 m. ye, kadar büyüyebilir ise de; zayıf topraklarda yetiştirildiği takdirde, hem ağacı büyümez, hem de meyve vermez. Durian’ın tohumları çimlenme kabiliyetlerini yalnız bir hafta kadar korurlar. Bundan başka fidelerinin kökleri zedelenmeye de dayanıklı olmadıklarından; üretilmesi ağaçtan koparılan taze tohumların hemen gölge altına dikilmesi suretiyle yapılır. Dikim aralığı 15 X 15 m. kadar olan Durian ağacı, dikimden 8 sene sonra ilk ürününü verir. Meyvenin ağırlığı, cinsi ve gelişme şartlarına göre: 3-6 kg. arasında değişebilir ve senede biri büyük, biri de küçük olmak üzere iki defa ürün verir.