Anavatanı Hindistan ve Sri Lanka gibi Güney Asya ülkeleri olan “wood apple” meyvesi, hem görünüş hem koku hem de tat olarak Türkiye’den yetişen elmalardan çok farklı. Küflü peynir ve kuru üzüm karışımı olan kokusu oldukça keskin. Bazı insanların tahammül edemediği, bazılarınınsa çok sevdiği bu ağır koku, meyvenin olgunlaşmış olduğunu işaret ediyor.
Genellikle meyvenin suyu veya direkt kabuğu kırılarak yeniliyor. Şeker eklenerek yenildiğinde asidik tadı kırılarak daha lezzetli hale getirilebiliyor. Tadı tatlı demirhindi meyvesi ile şekerli ve asidik tada sahip pudinge benziyor. Kabuğu oldukça sert olan wood apple meyvesini açarken keskin bir bıçak yardımıyla sert darbelerle vurmak gerekiyor. Yere hızlıca çarparak veya sert bir taşla kabuğuna vurarak da açmak mümkün.
Besin değeri açısından oldukça zengin olan meyvenin içinde proteinden C vitaminine, fosfordan magnezyuma kadar birçok değer yer alıyor. Çoğu kişinin severek tükettiği wood apple meyvesini yetiştirildiği ülkelerde kasım ayından mart ayına kadar bütün tezgahlarda kolaylıkla bulmak mümkün.
Pek çok tropik meyvenin yetiştirildiği Türkiye’de henüz “wood apple” yetiştirilmiyor. Ancak belki yenilikçi üreticiler önümüzdeki günlerde bu ürüne de seralarında yer açabilirler.
Kaynak: Tarla Sera