Dünya üzerinde yaygın olarak bulunan ve hemen her bölgede görülen keneler; memeli hayvanlar, kuşlar ve sürüngenlerin kanları ile beslenen dış parazitlerdir.
Kenelerin günümüzde Ixodidae ve Argasidae ailelerine bağlı 889 türü bilinmektedir. İki ailede yer alan kene türleri de insan ve hayvanlarda hastalığa neden olan önemli ajanların vektörü olarak görev yaparlar. Keneler, canlılara herhangi bir kan emici arthropodun bulaştırabileceğinden daha fazla çeşitte etkenin bulaşmasına neden olurlar.
Hayvanları hastalıktan korumak için en güvenli yöntem kenelerle mücadeledir. Kenelerden korunmak için öncelikli yapılması gereken hayvanların bulunduğu yerlerin, barınakların düzenli olarak ilaçlanması ve temizlenmesidir. Ayrıca kenelerin inaktif oldukları ekim-mart aylarında ise meralarda da mücadele yapılmalıdır. Merada yapılabilecek en basit muamele toprağın sürülerek inaktif kenelerin toprak yüzeyine çıkmalarının sağlanmasıdır. Ekim ayında yapılan bu işlem ile iklimin olumsuz şartlarıyla karşılaşan kene gelişmesini sürdüremeyerek, aktif döneme geçemez. Ayrıca uygulanan bu işlem merada kenelere konaklık yapan kemirgenler de rahatsız olarak o bölgede yaşamlarını sürdürmezler. Meralar birçok canlı türünün bir araya geldiği bu nedenle de hastalıkların salgınlara dönüşmesine zemin hazırlayan yerlerdir. Bu nedenle mera ıslahı önem taşımaktadır. Kenelerin rahatça saklanabileceği, ot boyları yüksek, düzensiz meralar ıslah edilmelidir. Özellikle hayvanların yoğun olarak kullandığı dinlenme ve sulama alanları, gübre birikim bölgeleri, ağıl ve ahırlar ilaçlanmalıdır.
İlaçlamaların, iklim şartlarına göre 3-4 hafta aralar ile kene aktivasyon süresince devam etmesi gerekir. Bu ilaçlamalarda çevreye ve ortamdaki diğer canlılara zarar vermeyecek ilaçlar seçilmelidir. Kenelerin aktivasyon gösterdiği ilkbahar ve yaz dönemlerinde, hayvanlara uygulanan sistematik ve etkin antiparaziter ilaçlar da son derece yararlı olmaktadır.
